Klaar voor de komst van 2D-codes

Vanaf 2027 zullen retailzaken naast de klassieke barcode in 1D ook 2D-codes moeten kunnen lezen. Een positieve evolutie want het geeft de voedingsindustrie de mogelijkheid om meer informatie op beperktere ruimte weer te geven. Om al die codes uit te lezen zien we een verschuiving van de klassieke laserscanners naar camera’s. Maar de specialisten blijven nog steeds dezelfde: het team van SICK.

De barcode bestaat in oktober maar liefst 75 jaar. Dan werd het patent aangevraagd tenminste, op industriële toepassingen zou het nog 25 jaar (1974) wachten zijn. Maar sindsdien hebben ze zich een plek in de geschiedenis veroverd. Wereldwijd worden er per dag wel zes miljard barcodes gescand in winkels. Toch lijken ze stilaan op hun limieten te botsen. “De industrie is vragende partij om meer informatie op een compactere ruimte te kunnen meegeven”, opent Marcel de Jonge van SICK. “Bovendien vragen barcodes om voldoende contrast en minimale afmetingen. Dat liet weinig flexibiliteit voor marketingafdelingen en maakte het niet mogelijk om rechtstreeks op het verpakkingsmateriaal te coderen. 2D-codes hebben voor dezelfde boodschap de helft minder ruimte nodig.”

Hoewel er alternatieven zoals een datamatrixcode of QR-code al decennia bestaan, komt die wereld pas nu zichtbaar in beweging. “Dat heeft alles met wetgeving te maken. In februari luidde de internationale organisatie GS1 een nieuw tijdperk in. Van 2027 treedt de GS1 Digital Link in werking en zal de retail verplicht 2D-codes moeten kunnen lezen. Barcodes en 2D-codes kunnen perfect naast elkaar bestaan, maar door de hogere informatiedensiteit zal er een shift komen.” GS1 Digital Link is een eenvoudige, op normen gebaseerde structuur voor het versleutelen van data in QR-codes. De code kan enerzijds informatie bevatten voor de retail (land van herkomst, fabrikant …) en anderzijds voor de consument (informatie over ingrediënten, allergenen, eco-score, nutriscore …). “Dat geldt niet alleen voor verpakkingslabels. GS1 besliste om ook voor logistieke eenheden (SSCC) 2D-codes toe te laten”, vult de Jonge nog aan. 

Dat betekent dat de traditionele laserscanners om al die barcodes te lezen plaats moeten ruimen. “Omdat je anders te veel toestellen zou nodig hebben om de 2D-codes onder alle omstandigheden nauwkeurig te lezen. Ruimte die niet altijd beschikbaar is in de voedingsindustrie en die ook het budget weer opdrijft.” SICK dat altijd leidend geweest is in het identificeren van producten, heeft de afgelopen jaren uiteraard niet stilgezeten om ook voor het lezen van 2D-codes de preferred supplier van industriële klanten te zijn. “We beschikken daarvoor al meer dan vijftien jaar over camera’s in het gamma. Die maken het mogelijk om de codes in een beeld van 360° te vangen. Een camera waar nodig dus, en die voegt ook een stukje performantie toe ten opzichte van laserscanners. De foto’s kunnen immers meteen geanalyseerd worden of opgeslagen voor traceerbaarheid. En hij is een paar percentjes beter in het ontcijferen van codes van slechte kwaliteit of onder slechte omstandigheden.”

Net zoals bij laserscanners zit u goed bij de experten van SICK om die transformatie van 1D naar 2D-codes aan te sturen. “Er komt wel wat bij kijken”, vertelt de Jonge uit eigen ervaring. “Voor een camera zijn plaatsing en belichting cruciaal. We moeten zorgen dat hij er voldoende krijgt, zonder dat het hinderlijk is voor de operatoren die in de buurt aan het werk zijn. Wit licht kan immers best fel zijn, maar we beschikken over de nodige accessoires om tot werkbare oplossingen te komen voor iedereen.” Tweede aandachtspunt is de selectie van de camera. In functie van de toepassing en het gewenste leesbereik, moet de juiste camera geselecteerd worden. Ook hier is de expertise van SICK van meerwaarde. “Naast het uitgebreide aanbod machine vision voor onder andere kwaliteitscontrole, hebben we camera’s specifiek voor codeertoepassingen ontwikkeld. Ze hebben een stukje intelligentie meegekregen om codes te reconstrueren, logo’s aan te duiden (bijvoorbeeld voor gevaarlijke producten) en de beelden te analyseren. En bovendien kunnen ze ook die klassieke barcode nog steeds lezen.”